Ο ΦΟΥΡΝΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΨΩΜΙΟΥ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΜΑΝΗ.
Ο Μανιάτικος Φούρνος και η Παρασκεύη του Ψωμιού στη Μάνη.
Ηταν..
το Θέρισμα..
το αλώνισμα...
Η διαδικασία του ζυμώματος...
Το άναμα του φουρνόξυλου...
Οι μυρουδιές...
Οι θύμιζες μιάς Μανιάτισσας...
Το αλεύρι δεν είταν αγοραστό αλλά η κάθε οικογένεια είχε σπείρει, θερίσει(Ιούνης ο Θερισμός), αλωνίσει, καθαρίσει το σιτάρι! Για να το κάνει αλεύρι.Ο Άνδρας του σπιτιού πήγαινε το σιτάρι, φορτωμένο στο Μουλάρι η στο Γαιδούρι σε σακιά στο Μύλο (τότε του Δραγκουλόγκωνα στη Μίνα) να το το αλέσει. Αυτή ή δουλειά ήταν κοπιαστική!! Και αυτή η δουλειά ήταν μόνο για το ψωμί...
Όλα τα Παλιά Σπίτια στη Μάνη είχαν τον Φούρνο τους και το μύλο τους(δύο μικρές στρογγυλές μυλόπετρες που βάζανε ανάμεσα γένημα ή Στάρι ακόμα πιο παλιά για να τα αλέσουνε να βγεί το αλεύρι) Σπίτι χωρίς φούρνο σπάνια δεν υπήρχε κι αυτό γιατί ψωμί έτοιμο δεν πουλιόταν τότε. Αν κάποια οικογένεια τύχαινε να μην έχει, τότε ζύμωνε λίγα ψωμιά και τα φούρνιζε στον γείτονα.Φούρναρης της οικογένειας ήταν η ίδια η μάνα και σε πολλές περιπτώσεις τα θυλικά(κόρες) τής οικογένειας που απο μικρές έμπαιναν σε αυτή τη "Δοκιμασία" . Οι νοικοκυρές συνήθως χρησιμοποιούσαν μεγάλη ξύλινη σκάφη, γιατί ζύμωναν πολλά καρβέλια ,κοσκινίζαν το αλεύρι στη Σκάφη (30 οκάδες για δέκα μεγάλα καρβέλια) (απο την προηγούμενη μέρα είχαν φκιάξει το προζύμι ώστε να γίνει) έκαναν μία "γούβα" στη μέση της σκάφης με το αλεύρι, έριχναν το προζύμι και ζύμωναν τα ψωμιά με χλιαρό νερό.
Μ' αυτά θα πέρναγαν πολλές μέρες, γιατί το ζύμωμα και το άναμμα του φούρνου ήταν μια πολύ κουραστική δουλειά.Όταν Μάλιστα ήταν και εποχή μαζέματος των ελιών φουρνίζανε τη νύχτα. Μόλις τελείωνε το ζύμωμα, έπλαθε τα ψωμιά, τα έβαζε πάνω σε Τραπέζι ή σε ένα κρεβάτι και τα σκέπαζε για να «γίνουν»φουσκώνανε με τη ζεστασιά, οπότε και θα ήταν έτοιμα για το φούρνισμα.
Το κάψιμο του φούρνου
Μετά άναβε το φούρνο. Έριχνε στη συνέχεια κλαριά-ξύλα για να κάψει καλά, οπότε και θα ήταν έτοιμος για το ψήσιμο.
Τα κλαριά τα έσπρωχνε με τη σιδηρομαγκούρα και τα άπλωνε σε όλα τα μέρη του φούρνου για να είναι ομοιόμορφο στο κάψιμο. Όταν ο φούρνος ήταν έτοιμος, τότε τραβούσε προς τα έξω πάλι με τη σιδηρομαγκούρα όλα τα κάρβουνα και τα μάζευε προς το εξωτερικό της πόρτας του φούρνου.
Μετά με την "ρούτα" (ένα κοντάρι, πάνω στο οποίο είχε δεμένο ένα βρεγμένο χοντρό πανί) σκούπιζε καλά το δάπεδο του φούρνου, για να είναι καθαρό.
Φούρνισμα ψωμιού
Τότε ερχόταν η σειρά του ξύλινου μεγάλου φτυαριού. Έβαζε πάνω στο φτυάρι το κάθε καρβέλι, το τρυπούσε σε τέσσερα σημεία μ' ένα μαχαίρι και το φούρνιζε.Υπηρχε παντα κοντά η Σιδερενια μακρια μαγκούρα και η "Ρούτα" για να μαζεψει τη θρακα κ να καθαριστει το εσωτερικο του φουρνου. Πολλές Μανιάτισσες φκιάχνανε-ψήνανε Λαγάνες και Παξιμάδια. Την επομενη μέρα κάποιες απο αυτες μικρές η μεγαλύτερες ξεκινούσαν με τα πόδια να πάνε στην Αρεόπολη καρβέλια ψωμι για τα αδέρφια τους που σπουδαζανε στο Γυμνάσιο και το υπόλοιπο εμενε για την οικογένεια.
Πάνω κάτω έτσι γινόταν η Προετοιμασία και το φούρνισμα του ψωμιού στη Μάνη μας και στα χωριά της εκείνα τα χρόνια, ένα ψωμί υγιεινότατο, χωρίς προσθήκες και φουσκωτικά..που έτρωγε ολη οικογένεια και κρατούσε για μέρες.
Κείμενο: 😎 Γ. Μπεκάκος @Gardenitsa Manis
Ηταν..
το Θέρισμα..
το αλώνισμα...
Η διαδικασία του ζυμώματος...
Το άναμα του φουρνόξυλου...
Οι μυρουδιές...
Οι θύμιζες μιάς Μανιάτισσας...
Το αλεύρι δεν είταν αγοραστό αλλά η κάθε οικογένεια είχε σπείρει, θερίσει(Ιούνης ο Θερισμός), αλωνίσει, καθαρίσει το σιτάρι! Για να το κάνει αλεύρι.Ο Άνδρας του σπιτιού πήγαινε το σιτάρι, φορτωμένο στο Μουλάρι η στο Γαιδούρι σε σακιά στο Μύλο (τότε του Δραγκουλόγκωνα στη Μίνα) να το το αλέσει. Αυτή ή δουλειά ήταν κοπιαστική!! Και αυτή η δουλειά ήταν μόνο για το ψωμί...
Όλα τα Παλιά Σπίτια στη Μάνη είχαν τον Φούρνο τους και το μύλο τους(δύο μικρές στρογγυλές μυλόπετρες που βάζανε ανάμεσα γένημα ή Στάρι ακόμα πιο παλιά για να τα αλέσουνε να βγεί το αλεύρι) Σπίτι χωρίς φούρνο σπάνια δεν υπήρχε κι αυτό γιατί ψωμί έτοιμο δεν πουλιόταν τότε. Αν κάποια οικογένεια τύχαινε να μην έχει, τότε ζύμωνε λίγα ψωμιά και τα φούρνιζε στον γείτονα.Φούρναρης της οικογένειας ήταν η ίδια η μάνα και σε πολλές περιπτώσεις τα θυλικά(κόρες) τής οικογένειας που απο μικρές έμπαιναν σε αυτή τη "Δοκιμασία" . Οι νοικοκυρές συνήθως χρησιμοποιούσαν μεγάλη ξύλινη σκάφη, γιατί ζύμωναν πολλά καρβέλια ,κοσκινίζαν το αλεύρι στη Σκάφη (30 οκάδες για δέκα μεγάλα καρβέλια) (απο την προηγούμενη μέρα είχαν φκιάξει το προζύμι ώστε να γίνει) έκαναν μία "γούβα" στη μέση της σκάφης με το αλεύρι, έριχναν το προζύμι και ζύμωναν τα ψωμιά με χλιαρό νερό.
Μ' αυτά θα πέρναγαν πολλές μέρες, γιατί το ζύμωμα και το άναμμα του φούρνου ήταν μια πολύ κουραστική δουλειά.Όταν Μάλιστα ήταν και εποχή μαζέματος των ελιών φουρνίζανε τη νύχτα. Μόλις τελείωνε το ζύμωμα, έπλαθε τα ψωμιά, τα έβαζε πάνω σε Τραπέζι ή σε ένα κρεβάτι και τα σκέπαζε για να «γίνουν»φουσκώνανε με τη ζεστασιά, οπότε και θα ήταν έτοιμα για το φούρνισμα.
Το κάψιμο του φούρνου
Μετά άναβε το φούρνο. Έριχνε στη συνέχεια κλαριά-ξύλα για να κάψει καλά, οπότε και θα ήταν έτοιμος για το ψήσιμο.
Τα κλαριά τα έσπρωχνε με τη σιδηρομαγκούρα και τα άπλωνε σε όλα τα μέρη του φούρνου για να είναι ομοιόμορφο στο κάψιμο. Όταν ο φούρνος ήταν έτοιμος, τότε τραβούσε προς τα έξω πάλι με τη σιδηρομαγκούρα όλα τα κάρβουνα και τα μάζευε προς το εξωτερικό της πόρτας του φούρνου.
Μετά με την "ρούτα" (ένα κοντάρι, πάνω στο οποίο είχε δεμένο ένα βρεγμένο χοντρό πανί) σκούπιζε καλά το δάπεδο του φούρνου, για να είναι καθαρό.
Φούρνισμα ψωμιού
Τότε ερχόταν η σειρά του ξύλινου μεγάλου φτυαριού. Έβαζε πάνω στο φτυάρι το κάθε καρβέλι, το τρυπούσε σε τέσσερα σημεία μ' ένα μαχαίρι και το φούρνιζε.Υπηρχε παντα κοντά η Σιδερενια μακρια μαγκούρα και η "Ρούτα" για να μαζεψει τη θρακα κ να καθαριστει το εσωτερικο του φουρνου. Πολλές Μανιάτισσες φκιάχνανε-ψήνανε Λαγάνες και Παξιμάδια. Την επομενη μέρα κάποιες απο αυτες μικρές η μεγαλύτερες ξεκινούσαν με τα πόδια να πάνε στην Αρεόπολη καρβέλια ψωμι για τα αδέρφια τους που σπουδαζανε στο Γυμνάσιο και το υπόλοιπο εμενε για την οικογένεια.
Πάνω κάτω έτσι γινόταν η Προετοιμασία και το φούρνισμα του ψωμιού στη Μάνη μας και στα χωριά της εκείνα τα χρόνια, ένα ψωμί υγιεινότατο, χωρίς προσθήκες και φουσκωτικά..που έτρωγε ολη οικογένεια και κρατούσε για μέρες.
Κείμενο: 😎 Γ. Μπεκάκος @Gardenitsa Manis
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου