Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ». Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία, γι’ αυτό η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία τους. Τον παρακάτω όρκο απάγγειλε ο ιερός κλήρος και επαναλάμβαναν οι αρματωμένοι Μανιάτες: «Ορκίζομαι, εις το όνομα του Παντοδύναμού μας Θεού, εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδος, να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου, υπέρ πίστεως και Πατρίδος. Ορκίζομ...
Στη Φώτο η Πολυτίμη (Πετρού) η Μαντουβαλίνα απο τη Κοίτα και ως κοπέλα απο το ψίο. Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας σήμερα και ειναι μια ευκαιρία να αποτίσουμε φόρο τιμής σε αυτό το πλάσμα που μας συγκινούσε και μας συγκινει περισσότερο σε αυτόν τον Τοπο...Τη Γυναικα της Μανης! Μάνα, αδερφή, σύζυγος, γιαγιά, ερωμένη, φίλη. Από όποια σκοπιά και να το δούμε η γυναίκα ήταν κ είναι το άλφα και το ωμέγα της ζωής μας. Είναι τόσο σημαντικός ο τρόπος που επηρρεάσε και επηρρεαζει τις ζωές μας, τόσο μοναδικός που αν δεν υπήρχε αυτή δεν θα είχαμε και εμεις λόγω ύπαρξης... Η δύναμη της τεράστια. Τα ψυχικά της αποθέματα επίσης. Ο ρόλος της? Καταλυτικός. Μια γυναίκα μας φέρνει στον κόσμο, μια γυναίκα μας δίνει την πρώτη τροφή, μας μεγαλώνει, μας μαθαίνει τα πρώτα μας βήματα, μας αγαπάει, μας εκνευρίζει, μας συγχωρεί, μας κάνει να αισθανόμαστε υπέροχα αλλά και άσχημα. Η ψυχή της μιά άβυσσος! Όλα απ'αυτήν ξεκινούσανε...και το απ'το δικό της χάδι, μόνο, γαληνεύανε! Η γυναίκα...
Το παλιό Μανιάτικο Ελαιοτριβείο της Κάτω Γαρδενίτσας The old Olive oil mill of Kato Gardenitsa,Mani, Lakonia- Greece. Η Ελαιοσυγκομιδή τα παλιά χρόνια στη Μάνη γίνοταν με πάνινα Λιόπανα,με το χέρι και μέ ποδιά που φορούσανε στη Μέση(τη φοράνε και σήμερα) .Αφου μαζεύανε ,ακόμα και το χαμολόι έβαζαν τον καρπό της ελιάς σε τσουβάλια(Πάνινα σακιά) και πηγαίνανε οι Λυτριβάριδες με τα Γαιδούρια η τα Μουλάρια στην Έρημο, τον Μέζαπο, τη Καρίνια κ.τ.λ Φορτώνανε τα Τρίριγα Τσουβάλια (αριστερα-Δεξια και Πανοφόρτη) για να πάνε το καρπό στο λιοτρίβι και να γίνει ο τρύγος του λαδιού μέσα σ’ αυτό. Τότε τα Λιιτριβεία ήταν εξολοκλήρου χειροκίνητα με Γαϊδούρια ή Μουλάρια.Τα «λιθάρια» συρόταν από το Γαϊδούρι ή το Μουλάρι γύρω - γύρω,κι έσπαζε(πολτοποιούσε) τις ελιές. Χειροκίνητο ήταν το πιεστήριο(Πρέσα,Μηχανή), που το δούλευαν άνθρωποι, γυρίζοντας πέρα - δώθε ένα κορμό. Η Μηχανή-Πιεστήρι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου